Witajcie wciąż w wakacyjnym nastroju! Ponieważ pojawiła się ostatnio nowa wersja OpenEdge Command Center – 1.3, właśnie jej poświęcam sierpniowy wpis.
Na początku wspomnę jeszcze o jednym elemencie, o którym nie napisałem uprzednio, a który jest od pierwszej wersji OECC – o etykietach. Na poniższym obrazie widać takie etykiety, które reprezentują nazwę maszyny, tryb instancji oraz jej nazwę. Dodatkowo usunąłem niektóre kolumny, zostawiając te najważniejsze, z punktu widzenia czytelności. Etykiety są ważnym elementem szczególnie w sytuacji gdy instancji jest bardzo wiele i są kłopoty z identyfikacją.

Ale przejdźmy teraz do instalacji nowej wersji OECC 1.3. Tym razem w dokumentacji możemy znaleźć opis całego procesu, choć niektóre istotne informacje są pominięte, dlatego zamiast korzystać z instrukcji pdf, polecam raczej dokumentację online.
Nowa wersja OECC wymaga także nowszej wersji MongoDB: 4.4, 5.0, lub 6.0. Ja zainstalowałem wersji 6.0 na Windows Server 2019. Tym razem nie instaluję MongoDB jako serwis Windows.

Po zainstalowaniu MongoDB gdy baza i OECC są zainstalowane na tej samej maszynie i w takiej sytuacji trzeba związać adres ip 0.0.0.0.

W pliku konfiguracyjnym …\conf\db-config.json
ustawiam wartość:

"dbHostNameAndPort": "0.0.0.0:27017"

Ponadto od wersji MongoDB 6.x w pliku …\bin\mongod.cfg ustawiamy

Dodaję katalog np. c:\mongodata i startuję MongoDB jako administrator poleceniem:
mongod.exe –dbpath c:\mongodata -bind_ip 0.0.0.0
(Tego okna nie zamykam, dopóki proces MongoDB ma działać).

Dodaję użytkownika do bazy admin (tak jak opisałem to wcześniej).

Teraz restartujemy MongoDB z włączoną autoryzacją:
mongod.exe –dbpath c:\mongodata -bind_ip 0.0.0.0 –-auth

I możemy przystąpić do instalacji OECC 1.3, jak było to opisane wcześniej.
Po zainstalowaniu na jednej lub kilku systemach Agenta OECC, możemy w końcu zobaczyć jakie informacje są przekazywane do konsoli na serwerze.
Widzimy, że została dodana nowa ikonka po lewej stronie, reprezentująca bazy danych.

Klikając ikonkę mamy dostęp do następujących danych:

• Nazwa bazy danych.
• Etykiety przypisane do bazy danych.
• Pełna ścieżka do bazy.
• Nazwa agenta OECC.
• Status uruchomienia bazy.
• Nazwa portu/usługi.
• Wersja bazy danych.
• Nazwa hosta na którym pracuje baza danych.
• Instalacja OpenEdge, w której znajduje się baza.

Podobnie jak dla PASOE wygodnie jest ustawić etykiety identyfikujące instancje bazy.

Jeśli agent nie wychwycił jakiejś instancji, musimy ją dodać ręcznie. W polu OpenEdge Installation wybieramy wersję OE. Dodajemy pełną ścieżkę, numer portu/nazwę usługi oraz dane logowania. Możemy dodać też opcjonalnie dodatkowe parametry startowe.

Jak widać nie ma tutaj szczegółowych danych wydajności bazy znanych z OE Management. Takie dane można uzyskać wykorzystując technologię OpenTelemetry oraz aplikację typu APM (Application Performance Monitor).

W niniejszym wpisie powracamy do tematu OECC. Muszę powiedzieć na wstępie, że ten produkt cieszy się coraz większym zainteresowaniem klientów ze względu na nowoczesny interfejs, duże bezpieczeństwo, wydajność czy łatwość w monitorowaniu zdalnymi zasobami. Te zalety są kluczowe w porównaniu z OEM/OEE, który jest bardzo wygodny do stosowania raczej dla lokalnych zasobów. Należy przypomnieć że technologia OECC zaczyna się od OE 12.2 – nie da się monitorować wcześniejszych wersji.

Tym razem zainstalujemy agenta na maszynie z zainstalowanym środowiskiem OpenEdge (PASOE, bazy danych), który będzie zbierał dane i przesyłał je do OECC Servera.
Pierwszym krokiem jest wygenerowanie klucza na serwerze, który posłuży do uwierzytelnienia połączenia z agentem. Wybieramy Generate Agent Keys.

Wygenerowany nowy klucz zapisujemy na dysku. Jest to plik o nazwie serverInfo.json. Będzie potrzebny do zainstalowania agenta (najczęściej na innej maszynie).

Sama instalacja jest bardzo prosta. Jedynym ciekawym krokiem jest moment wczytania danych z podanego pliku, co zaoszczędzi nam ręcznego wpisywania danych.

Jeśli instalujemy nowszą wersję agenta w miejsce starej, pojawi się poniższy komunikat (nie będzie wtedy konieczności podawania danych z pliku json).

OK, zainstalowaliśmy agenta i teraz chcemy zobaczyć czy wysyła on dane do centrum monitorowania na serwerze. Musimy jeszcze upewnić się czy w zaporze otwarty jest port (domyślnie 8000), bo w przeciwnym wypadku dane będą blokowane. W moim przykładzie serwer OECC został zainstalowany na VM z systemem Windows Server 2016, a agent i OpenEdge 12 na Windows 10.

Z poziomu konsoli serwera OECC możemy dla danej instancji PASOE wybrać kilka akcji. Najciekawiej wygląda Clone, która ma utworzyć kopię instancji w nowej lokalizacji. Zróbmy to dla mypasoe. Nowa nazwa (mało wyszukana) mypasoeCLONE.

Na sklonowanie zwykle trzeba chwilę zaczekać, szczególnie jeśli instancji jest online.

I po chwili mamy nowego clona. Instancja jest zatrzymana i zwykle wymaga pewnego dostosowania w konfiguracji aby była w pełni działająca.

Zobaczmy jeszcze dla mypasoe jakie inne ciekawe informacje możemy tu znaleźć. Jest np. info o wdrożonych aplikacjach webowych, usługach, ich parametry i aktualny status.

Tyle o wersji OECC 1.2. W następnym artykule chciałbym pokazać jakie inne elementy monitorowania zostały dodane w OECC 1.3 !