Tworzenie obiektowego UI w OE Development Studio cz. I

Nieco ponad 2 lata temu pokazałem jak zrobić pierwsze kroki na drodze tworzenia interfejsu graficznego z wykorzystaniem obiektów .Net w narzędziu OpenEdge Developer Studio.
Temat ten w rozmowach z Wami co jakiś czas powraca. Powodem jest najczęściej chęć wykonania interfejsu o lepszym wyglądzie i bardziej skalowalnego niż tradycyjny, niemłody już interfejs progressowy.

Do powrotu skłoniło mnie ostatecznie spotkanie z Wiesławem Kurzątkowskim – specjalistą od programowania z wykorzystaniem technik obiektowych firmy Novum. Wiesław obiecał pokazać niektóre stosowane przez siebie rozwiązania oraz służyć swoją wiedzą fachową w razie pytań i wątpliwości.

W dokumentacji OpenEdge można znaleźć ciekawe przykłady całych aplikacji, ale zwracacie uwagę na to, że po pierwsze: nie tworzy się ich od podstaw, a z półgotowych projektów, po drugie: opierają się na kontrolkach Infragistics, na które trzeba mieć dodatkową licencję. W naszych przykładach wykorzystamy ogólnodostępne kontrolki Microsoft oraz OpenEdge. Jeśli będzie zainteresowanie z Waszej strony to także pokażemy coś z kontrolkami Telerik.

OK, rozpoczynamy od powtórzenia stworzenia prostej aplikacji, opisanej we wspomnianym artykule, przedstawiającej browser (grid) z rekordami z tabeli Customer, a następnie dodamy drugie okno zawierające grid z rekordami Orders dla danego Customera.

W narzędziu OpenEdge Developer Studio 11.7 zakładamy nowy projekt o nazwie net1 typu klienckiego GUI for .NET.

Do projektu przyłączamy połączenie z serwerem bazy sports2000 (opisywane już wcześniej). Teraz tworzymy nową formę New -> ABL Form o nazwie fCustomer, naciskamy Finish.

Klasę formy można podglądać w postaci kodu ABL lub wizualnej (OE Visual Designer). Między trybami możemy się przełączać np. poprzez F9 / Shift + F9.

Do pustej formy przeciągamy z zestawu kontrolek OpenEdge: ProBindingSource. W widoku Properties zmieniamy nazwę domyślną na bsCust.

Następnie definiujemy schemat dla bsCust wybierając połączenie z bazą danych. Wybieramy tabelę Customer i kilka pól, jak na rysunku.

Teraz dodajemy kontrolkę DataGridView, wybierając źródło danych binding source bsCust i ew. ustawiając kolumny w żądanej kolejności.

W oknie wstawiamy dwa przyciski (Microsoft Button): btnOrders z etykietą Orders i btnClose z etykietą Close, jak na rysunku. Uruchomienie naszej aplikacji nie spowoduje jeszcze wyświetlenia danych Customer. Trzeba w tym celu napisać krótki fragment kodu.

Dodajemy metodę refreshData, która definiuje i otwiera zapytanie dla tabeli Customer, a następnie podpina je do źródła danych bsCust.

    METHOD PUBLIC VOID refreshData(  ):
        
        DEF VAR bsCustQuery AS HANDLE NO-UNDO.
        DEF VAR bsCustString AS CHAR NO-UNDO.
        CREATE QUERY bsCustQuery.
        bsCustQuery:ADD-BUFFER (BUFFER customer:HANDLE).
        bsCustQuery:QUERY-PREPARE ("FOR EACH customer").
        bsCustQuery:QUERY-OPEN ().
        bsCust:HANDLE = bsCustQuery.
        RETURN.

    END METHOD.

Wywołanie tej metody dodajemy do konstruktora.

    CONSTRUCTOR PUBLIC fCustomer (  ):
             
        SUPER().
        InitializeComponent().
        THIS-OBJECT:ComponentsCollection:ADD(THIS-OBJECT:components).
        refreshData().
        
        CATCH e AS Progress.Lang.Error:
            UNDO, THROW e.
        END CATCH.

    END CONSTRUCTOR.

Uruchamiamy aplikację – dane z tabeli Customer są poprawnie wyświetlane w browserze.

Wywołanie refreshData w konstruktorze może w niektórych przypadkach bardziej złożonych aplikacji być niekorzystne i generować błędy. To samo osiągniemy wstawiając wywołanie refreshData w metodzie formy Load lub Shown. Klikamy więc dwukrotnie w widoku Events na Shown; automatycznie jest wstawiona do naszego kodu metoda obsługi dla tego zdarzenia. Przenosimy tutaj wywołanie refreshData z konstruktora.

    METHOD PRIVATE VOID fCustomer_Shown( INPUT sender AS System.Object, INPUT e AS System.EventArgs ):
        refreshData().	
	RETURN.

    END METHOD.

W obiektach .NET jest wiele predefiniowanych ustawień i zdarzeń, które możemy wykorzystywać dla poprawienia funkcjonalności naszych aplikacji. Jednym z nich jest automatyczne sortowanie AutoSort dla binding source. Zmieniamy wartość tego parametru na True.

Jeśli klikniemy teraz na nazwę kolumny, uzyskamy sortowanie danych w browserze według jej wartości. Poniżej widać sortowanie po polu Name.

Na koniec tej części pokażemy ustawienia parametru Anchor (zakotwiczenie) i jak on wpływa na skalowalność obiektów.

Domyślna wartość Anchor to Top, Left. Wartości te powodują, że obiekt nie jest dobrze skalowalny gdy zmieniamy rozmiar okna pociągając za prawą lub dolną krawędź. Na obrazku poniżej, browser nie zwiększył automatycznie wysokości, a prawy przycisk jest niewidoczny.

Na tym rysunku poszerzenie okna nie powoduje zwiększenie szerokości browsera.

Zmieńmy ustawienia Anchor dla browsera na: Top, Bottom, Left, Right…

… a dla przycisków na: Bottom, Right. Uruchamiamy znów aplikację…

Zmiana rozmiarów okna powoduje automatyczne dostosowanie rozmiaru browsera, a przyciski pozostają widoczne pod browserem.

Rozszerzenie okna powoduje wprawdzie odsłonięcie szarego obszaru, ale tylko dlatego, że nie ma więcej kolumn do wyświetlenia. Chyba fajnie, co?

Na razie to tyle. Następnym razem dodamy okno dla zamówień aktualnego klienta.

Wiesław Kurzątkowski
Piotr Tucholski